Καρκίνος του παχέος εντέρου

Πίνακας Περιεχομένων

• Συμπτώματα
• Παράγοντες Κινδύνου
• Διάγνωση
• Θεραπεία
• Πρόληψη

Συμπτώματα

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι μία απο τις παθήσεις του παχέος εντέρου και ένας τύπος καρκίνου που αναπτύσσεται στο παχύ έντερο (κόλον) ή στο ορθό (τελικό τμήμα του εντέρου). Συνήθως ξεκινά με τη μορφή πολύποδων, μικρών προεξοχών στον εντερικό βλεννογόνο, οι οποίοι μπορεί με την πάροδο του χρόνου να εξελιχθούν σε καρκινικά κύτταρα.

Στα αρχικά στάδια, ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να μην προκαλεί έντονα συμπτώματα. Καθώς εξελίσσεται, μπορεί να προκαλέσει:

• Αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου (εναλλαγή διάρροιας και δυσκοιλιότητας)
• Αίμα στα κόπρανα, το οποίο μπορεί να είναι κόκκινο ή μαύρο
• Κοιλιακό πόνο ή φούσκωμα
• Απώλεια βάρους χωρίς εμφανή αιτία
• Αίσθημα κόπωσης και αδυναμία

Ωστόσο τα συμπτώματα αυτά μπορεί να υποδεικνύουν και άλλες παθήσεις. Άρα, εάν κάποιος παρατηρήσει συμπτώματα, είναι απαραίτητο να επισκεφθεί έναν ειδικό ιατρό για να προχωρήσουν μαζί στη διάγνωση της πάθησης.

Παράγοντες Κινδύνου

Οι βασικοί παράγοντες κινδύνου από τους οποίους μπορεί να εμφανιστεί ο καρκίνος του παχέος εντέρου περιλαμβάνουν:

• Ηλικία: Οι περισσότεροι ασθενείς είναι άνω των 50 ετών.
• Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου: Κληρονομικά σύνδρομα όπως η οικογενής αδενωματώδης πολύποδα και το σύνδρομο Lynch αυξάνουν τον κίνδυνο.
• Διατροφή: Δυτικού τύπου διατροφή υψηλή σε κόκκινο και επεξεργασμένο κρέας και χαμηλή σε φυτικές ίνες.
• Τρόπος Ζωής: Παχυσαρκία, κάπνισμα και έλλειψη άσκησης.
• Φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου: Άτομα με μακροχρόνια ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn μπορεί να έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτυχθεί ο καρκίνος του παχέος εντέρου.

Διάγνωση

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να διαγνωστεί με:

• Κολονοσκόπηση: Μέσω αυτής εξετάζεται το εσωτερικό του εντέρου και λαμβάνονται δείγματα ιστών για βιοψία.
• Απεικονιστικές εξετάσεις: Όπως αξονική τομογραφία ή μαγνητική, για να αξιολογηθεί η εξάπλωση του καρκίνου.
• Αιματολογικές εξετάσεις: Έλεγχος για δείκτες καρκίνου, όπως το καρκινοεμβρυϊκό αντιγόνο (CEA).

Θεραπεία

1. Χειρουργική Αντιμετώπιση

• Εκτομή (Resection): Αφαίρεση του τμήματος του παχέος εντέρου που περιέχεται ο καρκίνος του παχέος εντέρου, καθώς και τμήματα του υγιούς ιστού γύρω από τον όγκο.
• Μερική κολεκτομή: Αφαίρεση μόνο του τμήματος του εντέρου με τον όγκο.
• Ολική κολεκτομή: Αφαίρεση ολόκληρου του παχέος εντέρου για προχωρημένες περιπτώσεις.

2. Χημειοθεραπεία

Χρησιμοποιείται για να καταστραφεί ο καρκίνος του παχέος εντέρου και συγκεκριμένα τα καρκίνικά κύτταρα που μπορεί να έχουν μείνει μετά τη χειρουργική επέμβαση. Μπορεί να χορηγηθεί:

• Πριν από τη χειρουργική επέμβαση (νεοαδειακή θεραπεία) για να μειωθεί το μέγεθος του όγκου.
• Μετά τη χειρουργική επέμβαση (παλινδρομική θεραπεία) για να μειωθεί ο κίνδυνος υποτροπής.

3. Ακτινοθεραπεία

Συνήθως χρησιμοποιείται για τον καρκίνο του ορθού. Μπορεί να δοθεί:

• Πριν από τη χειρουργική επέμβαση για να μειωθεί το μέγεθος του όγκου.
• Μετά τη χειρουργική επέμβαση για να καταστρέψει τυχόν υπολειπόμενα καρκινικά κύτταρα.

4. Ανοσοθεραπεία

Ενδείκνυται για ασθενείς που ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι προχωρημένος και έχουν συγκεκριμένα γενετικά χαρακτηριστικά. Η θεραπεία χρησιμοποιεί φάρμακα που ενισχύουν την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να αναγνωρίζει και να καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα.

5. Στοχευμένη Θεραπεία

Χρησιμοποιεί φάρμακα που στοχεύουν συγκεκριμένα γονίδια ή πρωτεΐνες που σχετίζονται με την ανάπτυξη του καρκίνου. Φυσικά ο ειδικός ιατρός που παρακολουθεί τον πάσχοντα θα προτείνει την κατάλληλη θεραπεία για την δική του κατάσταση.

6. Διατροφικές Παρεμβάσεις

• Υιοθέτηση μιας διατροφής πλούσιας σε φυτικές ίνες, φρούτα, λαχανικά και ολικής αλέσεως δημητριακά.
• Μείωση της κατανάλωσης κόκκινου κρέατος και επεξεργασμένων τροφίμων.
• Συμβουλές από διατροφολόγο για την προσαρμογή της διατροφής κατά τη διάρκεια και μετά τις θεραπείες.

7. Υποστηρικτική Φροντίδα

• Χρειάζεται να παρέχονται υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης, καθώς ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να επηρεάσει την ψυχική υγεία.
• Η φροντίδα πόνου είναι σημαντική για την ανακούφιση από τον πόνο που μπορεί να προκύψει κατά τη διάρκεια της νόσου ή των θεραπειών.

8. Πρόληψη Υποτροπών

• Τακτικός ιατρικός έλεγχος και παρακολούθηση μετά τη θεραπεία για πρώιμη ανίχνευση τυχόν υποτροπών.
• Εκπαίδευση για αλλαγές στον τρόπο ζωής που περιλαμβάνουν τη διατροφή και τη φυσική δραστηριότητα.

Πρόληψη

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι μία από τις πιο συχνές μορφές καρκίνου, και η πρώιμη ανίχνευσή του, καθώς και η πρόληψη, είναι υψίστης σημασίας για την υγεία και την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Είναι σημαντικό να δίνεται έμφαση στην έγκαιρη διάγνωση, διότι αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες επιτυχούς θεραπείας και πλήρους ίασης.

Για παράδειγμα, οι εξής ενέργειες μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου και να συμβάλλουν στην πρόληψη:

• Τακτικός έλεγχος με κολονοσκόπηση, που θα πρέπει να ξεκινά μετά την ηλικία των 50 ετών. Για άτομα με αυξημένο κίνδυνο λόγω οικογενειακού ιστορικού ή άλλων παραγόντων, είναι προτιμότερο να αρχίσει νωρίτερα, ακόμα και στη δεκαετία των 40 ή νωρίτερα, ανάλογα με την περίπτωση.
• Διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, όπως φρούτα, λαχανικά και ολικής άλεσης προϊόντα, και παράλληλα περιορισμός στην κατανάλωση κόκκινου κρέατος και επεξεργασμένων τροφών. Αυτή η διατροφική προσέγγιση έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου στο παχύ έντερο.
• Διακοπή του καπνίσματος, καθώς το κάπνισμα όχι μόνο αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα αλλά σχετίζεται και με τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στο παχύ έντερο.
• Μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να επιβαρύνει τον οργανισμό και να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.
• Τακτική άσκηση και διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους, τα οποία είναι καθοριστικά για τη μείωση του κινδύνου πολλών χρόνιων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Η πρώιμη διάγνωση μέσω κολονοσκόπησης ή άλλων εξετάσεων, καθώς και η άμεση αντιμετώπιση οποιονδήποτε πρώιμων καρκινωμάτων, μπορεί να αυξήσει δραματικά τις πιθανότητες επιτυχούς θεραπείας ή ακόμα και αποφυγής του καρκίνου του παχέος εντέρου. Η έγκαιρη ανίχνευση επιτρέπει τη χειρουργική αφαίρεση των πολύποδων ή των κακοήθων κυττάρων προτού εξαπλωθούν, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα πλήρους ίασης και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Το παραπάνω άρθρο διέπεται από ιατρική δεοντολογία, βασίζεται σε διεθνή ιατρικά άρθρα, δεν είναι διαφημιστικό. Ο σκοπός του είναι η σύντομη ενημέρωση του κοινού. Η ανάγνωση του δεν υποκαθιστά την επίσκεψη στον ειδικό χειρουργό πρωκτολόγο ούτε παρέχει κατευθυντήριες οδηγίες που θα οδηγήσουν το κοινό σε λανθασμένα συμπεράσματα